Πριν από λίγες μέρες έγραψα ένα άρθρο με θέμα το
οικογενειακό τραπέζι. Με αρκετή συντομία αναφέρθηκα στις ωφέλειες από την
πατροπαράδοτη αυτή συνήθεια κατά την οποία συγκεντρώνεται ολόκληρη οικογένεια
για το μεσημεριανό και το βραδινό φαγητό.
Όσες φορές
παρότρυνα φίλους και γνωστούς να προσπαθήσουν στην οικογένειά τους για να
κάνουν πράξη το κοινό οικογενειακό τραπέζι συνάντησα μεγάλη αντίδραση. Όλοι
βέβαια συμφωνούσαν για την αναγκαιότητα, αλλά το έβρισκαν «ακατόρθωτο» για την
σημερινή εποχή. Η μόνιμη δικαιολογία ήταν ότι η σημερινές συνθήκες ζωής
κατευθύνουν τα πράγματα έτσι που το οικογενειακό τραπέζι να καταργηθεί τελείως.
Πολλοί είναι οι παράγοντες που συντελούν στην κατάργηση αυτή: το ωράριο
εργασίας του πατέρα και της μητέρας τα σχολεία των παιδιών, οι εξωσχολικές
δραστηριότητες, το χάσιμο χρόνου στις διαδρομές από και προς την εργασία ή το
σχολείο και άλλα.
